Koud zweet...

Foto’s  Andre Ligthelm.

  

Over 3 weken is het zover, ons tripje via Uppington naar Kgalagadi Trans Frontier Park… gelegen op de grens van Zuid-Afrika - Namibië - Botswana.

Dus er moet er het één en ander voorbereid worden. Ik maak alsmaar lijstjes, die ik overigens tussen alle andere dingen weer kwijtraak. Zaklamp, extra batterijen, camera, autopapieren, paspoorten, Dat is voor ’t eerst in 7 jaar… enne
Wat voor kleding moet er mee? Nou dan moeten we een beetje weten wat voor weer het is. Ik zoek op een Noors weerstation, wat we hier ook voor Stellenbosch, Lynedoch gebruiken en echt heel goed is.

Zie dat de koudste temperatuur vroeg in de ochtend 7 graden is…geen wolkje aan de lucht…een zacht briesje en dagtemperaturen tussen de 19 en 32 graden, dat is voor aankomende week. Moet ik later nog eens checken. Hoed of pet mee!

Dat betekent zomer spul of safarispul in de tas, truien, sokken, hemdje en shirtjes en wandelschoenen. Wellicht niet nodig voor de wandeling (die ik wel graag wil gaan maken, liefst met San Man), maar wel voor als we uitstappen, toch iets veiliger dan een slippertje. Schorpioenen kunnen volgens mij hard bijten en ik weet nog niet welke wel en niet giftig zijn….

Handig zijn ook die afrits broeken…..die van mij is snel gevonden, want die heb ik in februari nog gedragen maar waar is die van Jan…O zegt hij, ligt in de garage heb ik als werkbroek gebruikt.
Bij nadere inspectie zitten er toch wel erg veel verfvlekken op. “Die kun je echt niet meer aan”, zeg ik… “Goh dat ziet toch niemand”, krijg ik als antwoord. 

Neeeee, de zon zal maar op die witte verf reflecteren dan ben je mooi de pineut als daar dan net een Kalahari leeuw voorbij komt. Die gaat zich echt niet van te voren afvragen of die verf op waterbasis was hoor! Er moet dus een nieuwe safaribroek komen, want ik ben niet van plan om autosleutels, mobieltje, leesbril, portemonnee, zonnebril en wat niet meer in mijn broek mee te nemen….

Je denkt toch zeker niet dat ik met mijn handtas op safari ga. Lijkt me ook niet erg handig, want ik ben gek op die dierenhuid-tassen en die geitenharen tas ruikt nog altijd naar het beest! Zou voor leuke taferelen kunnen zorgen. Ik herinner me het akkefietje nog goed met het enige wildlife in Lesotho ( April 2011) en heb niet het gevoel op herhaling te willen… en door weet ik wat achterna gezeten te worden. 

Verder zoek ik me suf op het internet naar verhalen over het gebied, want het koude zweet breekt me nu toch wel een beetje uit. De één zegt nl. dat je beslist niet met eigen auto kan, de ander zegt dat het geen probleem is, sommige zeggen dat je links moet blijven. En dat heeft dan niets met de kant van de weg te maken…

Dat betekent dan dat je vanaf Twee Rivieren richting Mata-Mata kunt rijden. Er zijn overigens geen geasfalteerde wegen! De ‘ground clearence’ van de auto moet 18-22 centimeter zijn. Ik op mijn knieën langs de auto om te meten. Wat ben jij nou aan het doen vraagt Jan…O gewoon effe iets checken. Ja, de ‘clearence’ is niets mis mee, maar als je onder de auto kijkt… hangt er behoorlijk wat ijzerwerk onder ‘clearance level’…. Nou daar hebben we het dan maar niet over.

Dan heb ik ook gelezen dat we wat druk van de banden moeten afhalen en dat ze 40km/pu mogen rijden en extra water voor als de auto warm loopt en een paar extra flessen voor als de stoom uit je oren komt… Krijg het nu al warm.

We slapen wegens ruimte gebrek niet in het park, maar op 60 kilometer er buiten, dus dat halen we zeker. Heb voor alle zekerheid iedere middag een gamedrive geboekt zodat we er op uit kunnen als Jan het niet aandurft om met ‘Nico H en de paniekzaaiers’ erop uit te gaan! Ach, het zal wel los lopen. Ik ben in ieder geval helemaal in de sfeer en safari stemming bij het zien van dit filmpje

Ik hoop maar dat onze mede reizigster niet bang raakt bij het lezen van dit verhaaltje…
En aan haar familie willen we natuurlijk zeggen, dat we goed op haar zullen passen, maar als je er niet op uit gaat… Zie en Beleef je niets!

Het gaat in het leven immers niet om wat je hebt, maar om wat je doet!

Volgende keer meer informatie over het Kgalagadi Trans Frontier Park...

 

Maandag gehaktdag.

                                                                                                                 Foto, Astrid sept. 2012

6.10 de wekker gaat…ik voel dat het voornemen om niet terug te gaan naar bed, al van de baan is voor ik eruit ben…
Als ik alles in sneltrein vaart doe lig ik er voor 7en weer in…
Het zou vandaag fantastisch mooi weer zijn, maar er staat een kille wind. Iets wat nou niet echt een ding is om vroeg voor op te staan.

Dus ontbijt voorbereiden, lunch voor Floris maken, was sorteren en snel weer onder het dekbed, waar ik natuurlijk de slaap niet kan vatten en lig te bedenken wat ik in deze tijd allemaal wel had kunnen doen, maar zelfs dat gaat me niet motiveren…

Het geluid van de kliko die verplaatst wordt betekend dat de farm tot leven komt, even later hoor ik de kruiwagen van de tuinkabouter aan komen. Ach, ik sta maar op…Het is maandag zo’n dag dat je er weer helemaal in moet komen.

Belletje van de wasmachine gaat, was ophangen, was afhalen, strijken , stofzuigen…Ja hoe anders was ik hier nu aan het werk als ik afgelopen vrijdag gehoord zou hebben dat ik de schrijvers cursus gewonnen zou hebben.

Ja, als jullie me vertellen dat het schrijven me goed afgaat, dacht ik de stoute schoenen aan te trekken en me maar eens aan een wedstrijd te wagen. In 250 woorden een reis verslagje of verhaaltje over je laatste reis schrijven…Ik ben het niet geworden maar 3 andere mensen gaan 9 dagen op reis met Corno van den Berg www.droomplekken.nl , hun verhalen kun je daar lezen en daarnaast prachtige verhalen en foto’s bekijken over droomplekken over de hele wereld. Mij ging het overigens niet zozeer om de reis maar wel om de schrijverscursus. Iets wat je zult begrijpen als je weet dat de reis naar……Zuid-Afrika is! Ik had het laatste stukje van Summers of Sisters ervoor uitgezocht. Mocht je het nog nooit gelezen hebben, klik dan hier. Ik ga dus niet voor 9 dagen naar Zuid-Afrika, maar mag er gewoon blijven!!!

Nou goed, we zetten dat opzij en gaan gestaag verder en om in de goede “Mood” te komen besluit ik een peperkoek te gaan bakken. Eén van mijn recepten boeken had een eenvoudig recept zag ik en we willen zondag een brunch doen, dus ik dacht dat het wel lekker en leuk zou zijn om zelf aan de slag te gaan. Ze zijn hier te koop hoor, maar de prijs ervan wil je niet weten, dus peperkoek is hier een luxe! Ondertussen dat de koek staat te bakken kijk ik ook nog even op internet voor recepten. 

Jee allemaal heel verschillend en ook de baktijden lopen enorm uiteen. 

Die van mij hoeft maar 35 minuten. Nou, hij is na die tijd nog niet gaar…10 minuten erbij…hij lijkt goed maar bij het omdraaien valt het midden eruit….alles terug gepropt nog maar 15 minuten erin (tijd planning van een ander recept… ik probeer het maar) Al met al is dit het resultaat na 1.5 uur bakken.

Ja, hier win ik geen verhalen maar ook geen bakwedstrijd mee! Ik richt me nog maar eens op mijn strijkwas, iets waarvan ik van te voren weet dat er geen eer mee te behalen valt. Morgen liggen die overhemden weer in de wasmand en begint het weer van voor en af aan…

Vanavond gelukkig geen kookkunsten meer van mij, want we hebben unaniem besloten dat we vandaag gehakt dag hebben…hamburgers op de braai en dat is Jan zijn afdeling. Geen hoogstaande cuisine....maar de inzet wordt hier wel altijd beloond. Vooral door degene die weet dat al die huishoudelijke klusjes steeds weer terugkeren en je er weinig waardering voor krijgt!

                                           foto Astrid, Wild Flowers sept 2012, @ Beau Belle

Ja, roep ik altijd zo hard dat het leven hier zo geweldig is, de maandag sla ik het liefst over…daar kan zelf Zuid-Afrika niets spannends van maken!

Ridders en Kastelen…

 Schermschool Zaal Verwijlen Oss, foto Astrid 2005

Ik stap uit mijn warme bad op de houten vloer, om mijn voeten verzameld zich een plasje water, de kamenierster komt aanrennen met een warme handdoek om me droog te wrijven. Mijn haar wordt kunstig gekruld en opgestoken, de zwierige onderrokken bedekken mijn heupen en het corselet maakt mijn figuur als dat van een zandloper. Ik haast me de lange wenteltrap naar beneden, de prachtig versierde barrokke gang in, door de enorme deuren naar buiten, waar de koets al op me wacht. Er zal een duel zijn, een gevecht om mijn hand…

As, Astrid…mmm ja ik was even weg gedoezeld, maar manlief heeft hulp nodig bij de Fencing (want het betekent naast duelleren ook een hekwerk) rond de cottage.
Ja helaas geen kasteeltje. Niks geen gevecht om mijn liefde, meer iets om te zorgen dat ik niet wegren. Ik blijf keurig tussen de perkjes van de toekomstige rozen tuin, die hij me nooit beloofd heeft….maar er wel zal komen.

Even terug naar mijn mijmeringen…
Prachtig die middeleeuwse tijd, ik denk aan open velden en daarin Kastelen met grachten. Een openlucht markt met theater, vrouwen in van die zwierige gewaden en ridders….
In Schotland heb ik tal van prachtige kastelen bezocht, in Frankrijk ze van verre gade geslagen en in Spanje er heerlijk geslapen, stiekem een beetje hunkerend naar zo’n stoere ridder.
Rutger Hauer als Floris van Rosemond was heel knap en stoer en de serie heel spannend, vooral Sindela he!  Rutger Hauer zijn films ben ik lang blijven kijken, was toch wel de ridder op het witte paard, de man van je dromen…. 

Maar echt super was Angélique en haar 12 jaar oudere echtgenoot Jeoffrey Peyrac, weet je nog die met dat sexy litteken over het gezicht. Hij was een meester in schermen!

  

Mijn ridder kwam in iets met veel paardenkrachten en ontvoerde me naar Kasteel Heeswijk waar ik hem mijn ja-woord gaf…

Nee, zoonlief die gaat wellicht de grote romanticus zijn ….hoop ik. Hij heeft na 7 jaar wachten de Fencing glove weer opgepakt. Beetje Shakespeare, wat Poetry, klassieke muziek, goede manieren…oeps er ligt nog een hele taak voor ons als ouders, voor hij gaat duelleren voor de partner van zijn dromen…
Maar voorlopig is hij weer super blij dat hij de schermsport weer kan uitoefenen.

Jammer dat we dat hier niet hebben… prachtige kastelen en de rijke geschiedenis van de middeleeuwen. Nee veldslagen werden hier heel onromantisch uitgevochten midden in de velden. Hier hangt de romantiek rond de V.O.C tijd, ach ja, natuurlijk we hebben Kasteel de Goede Hoop (meer een fort maar het heeft de naam Castle) in Kaapstad. Was me even helemaal ontschoten…

Floris in 2005 bij schermclub Zaal Verwijlen in Oss, foto Astrid