Keep Calm...easier said than done..

Na een roerig jaar is het inderdaad wel weer tijd om wat kalmer te worden.

Onbewust maar vaak genoeg ook bewust heeft mijn moeder een grote rol gespeeld in mijn afgelopen levensjaar. En daardoor was het naast mijn tripje naar Nederland, een heel bewogen, emotioneel jaar.
Een nummer zegt allemaal niet zoveel, dat begrijp ik. Maar als degene, waar je een sterke band mee had en voor mijn gevoel is die band er nog steeds, niet ouder word dan 50 dan sta je regelmatig stil bij het feit dat je al zoveel meer in goede gezondheid hebt mee mogen maken dan zij.

Wordt het ons aangepraat dat 50 een omslagpunt is, nemen de hormonen een loopje met ons en raken we allemaal ineens in de ’midlife crisis’. Prachtig woord trouwens…midden in het leven crisis…. ik ben pas op de helft, dus nog tijd genoeg om de balans op te maken.
Heb ik bereikt wat ik wilde, waar wil ik nog voor gaan…
En zo gingen en gaan mijn gedachten alle kanten op, heb ik het gevoel dat ik eruit moet halen wat erin zit. Ook komt heel voorzichtig de angst om de hoek kijken dat sommige dromen en verlangens meer vorm moeten krijgen…

Maar een lang gekoesterde droom gaat binnenkort uitkomen … zou zomaar een nachtmerrie kunnen worden. Want ik ga wat tijd met mezelf doorbrengen. En ik weet eigenlijk niet zo heel zeker of Astrid en ik het altijd zo goed met elkaar kunnen vinden…we houden heel wat dialogen, sparren wat af. Sluiten compromissen, proberen dingen los te laten, elkaar te vinden en ook lief en begrip vol te zijn.
In al die opzichten ben ik een echte tweeling…in sterrenteken dan wel te verstaan.
Maar het is nooit saai…er is altijd wat gaande en anders zorg ik daar wel voor.

50 plus en ik ben van plan er nog heel wat plusjes aan vast te plakken… Tijd voor koffie met taart….

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid