Laat mij groeien en genieten

Heb ik eigenlijk al wel eens verteld hoe mooi Stellenbosch is…

 
Het is daar, waar ik in de ochtend ontwaak en ’s avonds ga slapen
Waar beslommeringen mij soms wakker houden

Stellenbosch waar de zon schijnt en het mijn huid doet tintelen
de blauwe bergen als een kommetje mijn lach vangen
Kraaienpootjes mijn gezicht doen tekenen
Het licht achter mijn dichte oogleden oranje-rood verkleurd
Ik langzaam ouder wordt 

Waar mijn zoon een man gaat worden en wij zwijgzaam toekijken
Het rulle zand van de wijngaarden mijn schoenen vult
als ik in zijn voetstappen verdwijn
Waar tinteling en het verlangen van de jeugd groeit
naar meer en mooier

Strak blauwe luchten van Zuid-Afrika vangen aura’s van studenten
die weldra terug keren naar hun thuislanden

Stellenbosch, waar de vers gebrande koffie veel beter smaakt op de markt
De lichte lunch in de Kerkstraat vaak gepaard gaat met een fris glas witte wijn
waar we zachter Nederlands praten, om in alle rust te kunnen genieten
Waar botanische tuinen schaduw en koelte geven op warme dagen
en Frangipani bomen  een zoet zwoele, exotische geur verspreiden

Het is waar Simon van der Stel en Oom Samie wellicht dezelfde gevoelens deelden
Rijdend op een platte kar door de Dorp straat
toen nog geen Dorps monumenten, geen files, geen mensen met mobieltjes
Waar het leven eenvoudig werd geleefd, de tijd rustig voortkabbelde
Jonge eiken vele seizoenen voort groeiden en bloeiden
En Stellenbosch tot Eikenstad maakten….

Dat is waar mijn leven speelt, ik gelukkig ben en waar genieten eenvoudig is….
Zo mooi is Stellenbosch…

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst. Astrid